Το περιοδικό και οι εκδόσεις Φαρφουλάς

Μια συνέντευξη του Διαμαντή Καράβολα στον Αλέξανδρο Στεργιόπουλο που δημοσιεύτηκε στην Βιβλιοθήκη της Ελευθεροτυπίας στις 31/12/2010.

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΣΤΕΡΓΙΟΠΟΥΛΟΣ: Το περιοδικό εκδίδεται από το 2001

ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ ΚΑΡΑΒΟΛΑΣ: Επίσης, τα τελευταία τρία χρόνια υπάρχουν και οι εκδόσεις βιβλίων που έφτασαν αισίως τους 35 τίτλους.

Α.ΣΤ.: Πόσο έχει αλλάξει στην πορεία των χρόνων;

Δ.Κ.: Ελάχιστα. Συνεχίζουμε πάνω στις αρχικές μας εμμονές.

Α.ΣΤ.: Πώς βιώνει και επιβιώνει ο Φαρφουλάς σ' αυτή την κρίση;

Δ.Κ.: Ο Φαρφουλάς δεν είναι εφημερίδα ούτε εκδοτικό συγκρότημα, να αντιμετωπίζει κλυδωνισμούς. Επιβιώνει όσο μπορεί να μετουσιώνει την κινητήρια δύναμη που λέγεται ανθρώπινος πόνος σε δημιουργία και όσο καταφέρνει να είναι συνεπής με τα ενδιαφέροντά του.

Α.ΣΤ.: Υπάρχει χώρος για εκδοτικές προσπάθειες, όπως η δική σας, σ' αυτό το δύσκολο εκδοτικό τοπίο;

Δ.Κ.: Εχει να κάνει με το κατά πόσο ανταποκρίνεται κανείς στα ερωτήματα που θέτει η εποχή. Αν έχει να πει κάτι ουσιαστικό στο σημερινό γίγνεσθαι, μπορεί να βρει ανταπόκριση.

Α.ΣΤ.: Ποιος είναι ο σκοπός του περιοδικού και των εκδόσεων; Είναι ο ίδιος;

Δ.Κ.: Είναι συγκοινωνούντα δοχεία. Τα βιβλία βγαίνουν μέσα από το περιοδικό και το περιοδικό από τα βιβλία.

Α.ΣΤ.: Πώς στήνεται κάθε τεύχος;

Δ.Κ.: Αρχικά υπάρχει μια «έμμονη ιδέα». Κατόπιν, έρχονται η συγκέντρωση υλικού και η επεξεργασία του κατά τον τρόπο του κινηματογραφικού μοντάζ. Σημαντικό στοιχείο επίσης για τον Φαρφουλά είναι ότι προσπαθούμε να γράφουν κυρίως ερασιτέχνες της γραφής.

Α.ΣΤ.: Προσπαθείτε να βρείτε επιχειρηματίες να σας ενισχύσουν οικονομικά;

Δ.Κ.: Δεν έχει γίνει κάτι τέτοιο. Δεν μας πολυταιριάζει.

Α.ΣΤ.: Θα έλεγε κάποιος: «Είναι καλό το περιοδικό. Γιατί να μην το ενισχύσουμε;».

Δ.Κ.: Μας αρκεί να το λένε οι φίλοι και οι αναγνώστες του περιοδικού και όχι ένας επιχειρηματίας-χορηγός. Γιατί αυτό θα μπορούσε να δημιουργήσει πιέσεις που θα μείωναν την ελευθερία της έκφρασης.

Α.ΣΤ.: Σας απασχολεί το θέμα των εσόδων;

Δ.Κ.: Φυσικά, ώστε να μπορούμε να συνεχίζουμε.

Α.ΣΤ.: Υπάρχει κρατική πολιτική για το βιβλίο και γενικά για τον χώρο του Τύπου;

Δ.Κ.: Το κράτος ευνοεί αυτούς που το ευνοούν (γέλια). Σήμερα, στην πλειονότητα των Ελλήνων δεν περισσεύουν ούτε ελεύθερος χρόνος ούτε χρήματα για βιβλία. Αν θέλει το κράτος να βοηθήσει το βιβλίο, θα πρέπει πρώτα να βοηθήσει τους ανθρώπους να βρουν λίγο περισσότερο χρόνο γι' αυτό. Αλλά μάλλον κάνει το εντελώς αντίθετο...

Α.ΣΤ.: Με ποια κριτήρια επιλέγετε την έκδοση ενός βιβλίου;

Δ.Κ.: Ασχολούμαστε με συγκεκριμένες περιπτώσεις συγγραφέων ή καταστάσεων στη λογοτεχνία. Είναι οι εμμονές που προανέφερα. Παράδειγμα, ο τίτλος του περιοδικού. Προέρχεται από διήγημα του Δημοσθένη Βουτυρά. Ενας από τους πολλούς παραγνωρισμένους, αλλά σημαντικότατους συγγραφείς. Ανήκει στους αιρετικούς της γραφής, οι οποίοι μας αρέσουν και θέλουμε να αναδείξουμε. Επίσης, ο σουρεαλισμός είναι βασική θεματική για μας. Από 'κεί και πέρα υπάρχουν κι άλλα πράγματα, που έχουν τις «εκλεκτικές τους συγγένειες». Φυσικά υπάρχουν και ξένοι συγγραφείς, όπως και αρκετοί Ελληνες σύγχρονοι που συνεχίζουν τον αιρετικό λόγο.

Α.ΣΤ.: Ετσι βλέπετε και τα πράγματα γύρω σας; Αιρετικά;

Δ.Κ.: Οπως είχε πει ο Θωμάς Γκόρπας: «Η αλλαγή στην Τέχνη όπως και στη ζωή έρχεται από τους λοξούς».

Α.ΣΤ.: Υπάρχει καλό αναγνωστικό κοινό;

Δ.Κ.: Φυσικά και υπάρχει. Είναι οι μερακλήδες άνθρωποι, όπως έλεγε ο Κόντογλου,.

Α.ΣΤ.: Ποιο είναι για σας το καλό βιβλίο;

Δ.Κ.: Συνήθως αυτό που η ίδια η ζωή σε κάνει να πέσεις πάνω του και να σκοντάψεις.

Α.ΣΤ.: Υπάρχει κάποια σχέση του Φαρφουλά με τα ζώα; Κάποια ευαισθησία, μια και στο πρώτο τεύχος ήταν στο εξώφυλλο.

Δ.Κ.: Σημαντική φιλοσοφική γραμμή στο έργο του Βουτυρά, όπως και στον σουρεαλισμό, είναι η άρνηση του ανθρωποκεντρισμού. Ο άνθρωπος δεν είναι το κέντρο του κόσμου. Είναι μέρος του.

Α.ΣΤ.: Ο τίτλος του περιοδικού έχει να κάνει με το διήγημα του Βουτυρά, στο οποίο η κυβέρνηση βάζει φόρο και στα ζώα. Δεν απέχει και πολύ από την πραγματικότητα.

Δ.Κ.: Είναι διήγημα επίκαιρο, γραμμένο το 1935... Παρουσιάζει, όπως είπατε, μια πολιτεία όπου ο κόσμος κρεμάει τα σκυλιά του στα δέντρα για να μην πληρώσει τους φόρους που το κράτος επέβαλε γι' αυτά. Περιγράφει κάτι που γίνεται αρκετά σήμερα σε κοινωνικό αλλά και σε ατομικό επίπεδο. Τις φάλτσες αντιδράσεις απέναντι στις πηγές των προβλημάτων.

Α.ΣΤ.: Ποιες είναι οι φιλοδοξίες για το περιοδικό και τον εκδοτικό οίκο;

Δ.Κ.: Να συνεχίσουμε να κάνουμε αυτό που κάνουμε.

Η συνέντευξη στην Ελευθεροτυπία εδώ!